Umysł jest jak rzeka, zawsze doskonała, idealnie zlewająca się z warunkami które ją otaczają. Świat wokół, wydarzenia, ciało, są korytem, korytem po którym spływa umysł. Umysł nie może działać źle, płynąć w złym kierunku. Każda reakcja, każdy ruch odpowiada idealnie jego uwarunkowaniu, strukturze koryta, strukturze wierzeń i przekonań w których się przejawia. Podobnie jak zwalone drzewo, czy skała zagradzająca drogę spływającej wodzie, zmuszając ją do zmiany kierunku, tak też ruch umysłu dopasowuje się i zmienia w zależności od sytuacji. Jeżeli w umyśle pojawia się szczęście, to to jest dokładnie to, co w nim w tym momencie powinno się pojawić. Jeżeli w umyśle pojawia się smutek, to to dokładnie ten stan w którym umysł powinien się w takich warunkach znaleźć. Ciało jest sztucznie wydzielone z reszty natury, umysł jest sztucznie wydzielony z ciała. Choroba lub śmierć nie jest błędem ciała, jest jedynie stanem w jakim teraz ciało się znajduje. Podobnie złość czy strach nie są błędem umysłu. Są jedynie stanem w jakim się umysł znajduje.
Ale podobnie jak rzeka, która swoim ruchem nieustannie przekształca najtwardsze nawet skały znajdujące się w jej korycie, tak ruch umysłu nieustannie zmienia warunki przez które przepływa. I każda ta zmiana wpływa na i zmienia ruch umysłu. Każda zmiana myśli, każda zmiana emocji, przekształca sposób w jaki umysł się porusza, w jaki reaguje.
Kiedy czytasz te słowa, stają się one jednym z uwarunkowań wpływających na twój umysł. Reakcja która się w tobie pojawia, jest uwarunkowana zarówno całą struktura przekonań które twój umysł skonstruował, stanem twojego ciała, stanem twojego społeczeństwa, stanem całego otaczającego cię świata. Pod koniec tego zdania, twoje uwarunkowanie będzie minimalnie inne i twoja kolejna reakcja będzie delikatnie różniła się od poprzedniej. I każda reakcja i miła i ta bardzo nie miła, jest zawsze optymalna dla całej tej nieskończenie wielkiej struktury zwanej Życiem, dzianiem się.