Wiemy już, że organizm reaguje realną zmianą somatyczną na wirtualne zagrożenie. Tego typu rozwiązanie sprawdza się bardzo dobrze w przypadku krótszych procesów myślowych. Umysły psów, kotów, wiewiórek, myszy, chomików, czy małp tworzą projekcje obejmujące krótkie okresy: najbliższe 5 sekund, minutę, najbliższe 5 minut czy dzień. Stany emocjonalne, które pojawiają się w ciałach tych organizmów, są wykorzystywane natychmiast. Strach, że coś wyjdzie zza drzewa, do którego się zbliża kot, oparty na wspomnieniu wcześniejszego wydarzenia, powoduje natychmiastowe zmiany zachowania (na przykład zatoczenie większego kręgu dookoła drzewa) i zaraz wygasa.
organizm reaguje realną zmianą somatyczną na wirtualne zagrożenie
Problem pojawia się w momencie, w którym zdolność tworzenia złożonych myślowych scenariuszy gwałtownie wzrasta. Jako ludzie obdarzeni wielkimi mózgami, tworzymy scenariusze obejmujące o wiele dłuższe okresy. Myślimy o tym co będziemy robili za 5 minut, za godzinę, za dzień, za tydzień, za miesiąc, za rok, za 5, 10, 20 lat. Sprawny umysł może wygenerować nieskończenie wiele scenariuszy zdarzeń (i miłych i bardzo niemiłych), jakie mogą nam się przytrafić w przeciągu tak długich okresów. Jeżeli teraz na każdy z tych scenariuszy reagujemy zmianą fizjologiczną w ciele, łatwo widzimy, że może to prowadzić do przeciążenia całości systemu.
Jeżeli dołoży się do tego myślenie o przeszłości, sytuacja jeszcze bardziej się pogarsza. Czym jest bowiem przeszłość?
Przeszłość to również myśl, czyli pewien rodzaj scenariusza, który jest odgrywany w czasie teraźniejszym w naszych umysłach. Podobnie, jak w przypadku myśli dotyczących przyszłości, również na scenariusze dotyczące przeszłych zdarzeń reagujemy realnym stanem emocjonalnym, zmieniającym stan organizmu. Jeżeli w przeszłości znaleźliśmy się w sytuacji, w której nasze ciało przygotowało się do walki lub ucieczki, to teraz jeżeli przypominamy sobie to zdarzenie, czyli odtwarzamy je w naszym umyśle, nasz organizm znowu przygotowuje się do walki. W ciele pojawia się stres a w umyśle uczucie stresu.
Pamiętajmy, że nasze myślenie nie dotyczy jedynie naszego własnego zdrowia fizycznego czy psychicznego, ale obejmuje również osoby nam bliskie, osoby, z którymi jesteśmy związani. Na domiar tego myślenie może obejmować całkowicie abstrakcyjne postacie filmowe, książkowe itp. i abstrakcyjne twory takie jak społeczeństwo, ludzkość, planeta itp. Z tak rozbudowaną korą nową, która umożliwia nam przebywanie w myśli non-stop w ciągu dnia i przez sporą część nocy, nasze ciała znajdują się w stanie nieustannego pobudzenia emocjonalnego, ciągłej gotowości do podjęcia działania.
Może nie stanowić to specjalnego problemu dla osób obdarzonych darem pozytywnego myślenia, tworzenia pozytywnych scenariuszy. Jednak ludzie mający tendencje do czarno widzenia znajdują się w dość koszmarnej sytuacji.
Nasze ciała znajdują się w stanie nieustannego pobudzenia emocjonalnego, ciągłej gotowości do podjęcia działania
Z własnego doświadczenia wiemy jednak, że nasze reakcje na myślowe historie różnią się między sobą i nie zawsze są tak dramatyczne. Ta sama historia w jednej chwili może powodować cały szereg stresowych reakcji w innym zaś momencie nie wywoływać szczególnej ekscytacji. Stopień reakcji emocjonalnej na myśl zależy bowiem od stopnia wiary w jej realność.
